Koşulsuz Sevmek (Çıkarsız-Şartsız)

Koşulsuz sevmek mümkün mü? Bence mümkün, peki ya sizce?

Birini olduğu gibi sevmek, kabullenmek koşulsuz sevmektir. Kulağa biraz ilginç geliyor olabilir. Sebebine gelince, küçüklüğümüzden beri doğru ve iyi şeyler yapınca sevildiğimiz, takdir görüp onaylandığımızdan ancak iyi şeyler yaparsam sevilirim algısı oluşuyor.

Yanlış ve kötü şeyler yaptığımızda da ya kızılır, ceza verilir ya da sevilmediğimizi hissettirecek sözcükler duyardık. Bütün bunlara tanıklık yapınca sevmeyi ve sevilmeyi şartlı (koşullu) öğrenip deneyimliyoruz. Halbuki çocukluğumuzdan beri doğrular, iyiler gibi yanlışlar (hata) ve kötü şeyler yapmaya da hakkımız olsa, illa da her şey mükemmel olmasa ne güzel olurdu, değil mi?

Böyle olunca da koşulsuz sevme ve koşulsuz sevilme ihtimalimiz olmuyor.

Sonuç, “ Bak böyle yapma yoksa… “ ya veya “ Bunu yaparsan seni … “ ye geliyor. Mutlaka seviyorlardır, sevmiyorlar demiyorum. Ancak bu şekilde öğreniyoruz.

Çocukken hatırlar mısınız bilmem, benim hatırladığım birkaç şey var:

Örneğin; “Allah baba kızar, polis amca gelir şimdi, doktora götürürüm iğne yapar… “ gibi bir sürü şeylerle ikna edilmeye çalışıldık, sonra da kimisinin Allah’a (yaratana) karşı korkusu, hayatta istediklerimiz olursa Allah’a şükrederiz, olmayınca da hatırlamamak gibi…

Kimisinin de polise ve doktora karşı korkuları yani ön yargıları oluştu. Bizleri koşulsuz seven yaradandır. Yarattığı herkesi, her şeyi koşulsuz (şartsız-çıkarsız) sever. Çünkü o yaratmıştır.
Bizlerse kendi anne-babamızı, kardeşimizi, evladımızı, hayat arkadaşımızı ve çevremizdekileri seviyoruz sevmesine de şu “ama” olmasa ne güzel olur.

Sevdiğimizi söyleyip arkasına da gelecek cümleyi ama ile beraber sıralıyoruz. Birini bir şeyi değiştirmeye çalışmadan, olduğu gibi, herhangi bir şey beklemeden tertemiz şekilde “Seni seviyorum. “ , “Onu seviyorum. “ demenin hissini bilmek ister miydiniz? Peki, böyle sevilmenin hissini bilmek ister misiniz?

Koşulsuz sevmek ve sevilmek mümkün!